Als je gaat trouwen, dan hoort daar een verhaaltje bij, een soort speech. Maar dit verhaal moet natuurlijk wel gevoed worden, dus vandaag zou de trouwambtenaar langs komen. Bij het online regelen van de ondertrouw moesten we ook de ambtenaren op geven, keuze 1, 2 en 3.
1 en 2 hadden we wel, bij 3 zijn we gestopt. Of ze waren niet beschikbaar op onze dag, of door de foto hadden we zoiets van laat maar. Een van de foto’s (Paula) vonden we zelfs een beetje eng. Dus 3 lieten we aan het lot over, het leek ons niet dat 1 of 2 niet door zouden gaan.
Maar goed, 1 EN 2 lieten afweten, dus een nummer 3 belde ‘s avonds op. Paula…. Door de telefoon klonk ze bekakt en haar foto vonden we heel eng! Ik baalde als een stekker en de avond zelf had ik er maar weinig zin in, maar ja het moest . Even doorbijten dus. Om half 8 stond ze netjes zoals afgesproken op de stoep. En inderdaad netjes, soort van opgedirkt. Haartjes mooi, lippenstiftje op hakjes aan enzovoort, enzovoort… God zij dank had ik mijn tokkie tenue even tijdelijk omgeruild voor gewonde kleding.
Maar wat kun je je vergissen in een persoon zeg!!! Als eerste leek ze helemaal niet op de foto, ze zag er veel vlotter uit in het echt. Ze had een hele gezellig babbel en was oprecht geïnteresseerd in ons verhaal. Alles wilde ze van ons weten. Hoe we elkaar ontmoet hadden, wat we meegemaakt hadden, waarom we willen trouwen en zelfs wat we van elkaar vinden. Alles werd opgeschreven en ik heb er echt vertrouwen in dat ze er een leuk verhaal van zal maken. Met haar 74 jaar is het een vitaal vrouwtje dat echt modern bij mij over kwam. Met een gerust hart kijk ik nu uit naar 16 november…
