Mijn laatste berichtje op de mijn site was 20 september, daarna was er even radiostilte. Op 23 september raakte ik in een rollercoaster. Die dag belde mijn moeder vanuit Stadskanaal dat mijn vader daar slecht was. Diezelfde avond nog heeft Alex mij daar heen gebracht en vanaf dat moment ging alles in een sneltreinvaart.
Ik ben daar het hele weekend gebleven om te zorgen voor mijn vader, mijn oom maar ook voor mijn moeder. Zij is dan wel niet hulpbehoevend en een hele sterke vrouw, maar ze had mijn hulp wel nodig. Mijn oom had een zware operatie achter de rug en moest goed achtergelaten worden voordat we weer terug gingen naar de andere kant van het land.
We deden zijn boodschappen, poetste wat in huis en stonden klaar als de 2 heren ons riepen. Ik waste mijn vader, ging met hem mee naar het toilet en zorgde voor zijn natje en droogje. Het was heel intensief maar ik ben dankbaar dat ik het heb mogen beleven.
We beleefde er samen emotionele, mooie en leuke momenten. De band mijn mijn moeder was heel hecht.
Zondag gingen we terug met de hele meute, papa achterin de auto bij mijn broer hopende dat hij straks in zijn eigen omgeving weer wat op zou knappen.
Alles gebeurde behalve dat hij opknapte. De huisarts kwam, hij kreeg medicijnen, werd met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd, bleef daar zo’n krap 2 weken en werd steeds slechter.
Zo veel slechter dat hij met ons mee naar huis kwam om op 14 oktober deze wereld te verlaten…
Nu zijn we inmiddels 2 maanden verder en het leven gaat door. Gesproken voor mezelf en voor mam zijn we nog druk bezig met het een plekje te geven. We zitten niet vol met verdriet, want het is beter zo. Maar het feit dat zij door moet zonder hem en haar leven invulling moet gaan geven kost best wat energie. Ook voor mij, ik ben daar nog structureel mee bezig. Vermaakt ze zich wel? Bevliegt het haar niet? Zorgt ze wel goed voor zichzelf? Verwacht ze niet van alles van me? Als ik naar haar toe ga, vindt Alex dat oké? Kan ik haar te eten vragen of mee vragen? Dat alles moet bij mij juist een plekje krijgen.
Het opent wel heel nieuwe deuren die heel erg leuk zijn. Mijn moeder kan nu makkelijker bij me komen eten en we ondernemen dingen samen. We hebben ook onze gezamenlijk hobby’s die we weer lekker gaan oppakken, zoals tekenen en schilderen. Wandelen vindt ze ook heerlijk en het blijkt dat geocachen ook leuk vindt vooral als het gaat om puzzelen.
Zo zijn we ook al een weekend met z’n drieeën weg geweest terug naar Stadkanaal. Mijn mooiste cadeau was dat Alex dat zelf opperde. Lees hier meer over dat leuke weekend.
