Alex had bedacht om naar Nijmegen te gaan naar Operatie Market Garden, deze week 75 jaar geleden. Goed idee, dus ik vrij genomen vanaf donderdag tot en met maandag en een camping geboekt in Groesbeek. Vakantiepark De oude Molen. Woensdag om 17.00 uur vertrokken wij. Ik moest werken tot half 5. De vorige avond had ik er voor gezorgd dat veel spullen al in de dakdoos zaten en klaar stonden, zodat Alex woensdag verder kon gaan inpakken. Kwart voor 5 was ik thuis en om 5 uur kon ik gaan rijden. We belandde wel in wat files, maar dat was te verwachten. Al met al deden we er 2 uur over en kwamen wij vóór het donker aan. De tent stond zoals altijd weer met een half uur.
‘s Avonds koelde het wel behoorlijk af en het wordt ook al snel donker. Maar gewapend met extra dikke sokken, truien en “tovenaarsjas” (= fleecedeken met mouwen) kwamen wij goed de avond door. Alex had lekker broodjes gebakken ei gemaakt, dus we hoefde niet te koken.
Donderdag 19 september
Op de planning stond om naar camping “Klein America” te gaan, daar zouden allemaal legervoertuigen staan. Dat was wel adembenemend om te zien. Ze stonden er in alle maten tot tanks aan toe. Ondertussen vlogen de vliegtuigen over ons hoofd die parachutisten los lieten. We hadden schitterend weer dus mooi foto’s kunnen maken. Als aandenken verkochten ze ter plekke echte metalen kroes bekers met emaille. Die wilde ik wel graag hebben maar we hadden geen contant geld. Dus besloten we op de fiets extra op en neer te gaan.
‘s avonds aten we weer bijtijds, omdat het snel donker wordt en koud. Maar deze keer hebben we ons straalkacheltje aangestoken om de tent wat warm te krijgen. Dat was wel erg lekker hoor!!
Vrijdag 20 september
Vandaag stond er niks op het programma, dus gingen wij heerlijk wandelen en ons geocachen weer eens oppakken. Het werd een wandeling van 3 uur en 45 minuten, een behoorlijke tippel dus, ook Ziva was een soort Teckel geworden.
Zaterdag 21 september
We zouden het iets rustiger aan gaan doen, de wandeling van de vorige dag zat nog aardig in onze benen. Maar er moest wel gewandeld worden en ik vond het wel weer leuk om nog eens te geocachen. Ik had alleen geen zin in standaard logrolletjes in fotokokertjes, dus zocht ik op favorieten met minimaal 30 stuks. Ik kwam op de “Kermis” serie uit een stukje van onze camping vandaan in het bos. Ik zocht de parkeerplaats op en reed met de auto die kant op. Ziva dacht daar anders over, als een speer vertrok ze de tent weer in op haar kleedje. Zij zag het niet zo zitten om weer te gaan wandelen. Maar uiteindelijk haar met lichte dwang de auto in geholpen en naar het startpunt gereden.
De parkeerplaats lag bij een zweefvliegtuig veld. Gelijk leuk om te zien hoe ze deze dingen de lucht in helpen.
De geocaches waren ontzettend mooi. Heel creatief en erg mooi onderhouden. Bij iedere cache moesten we getallen noteren voor een bonus. Al met al hebben we toch weer 2 uur gelopen. Aan het eind hadden we alle getallen maar wisten niet wat we ermee moesten, dus gingen we (bijna) op huis aan. Ineens kreeg ik namelijk een ingeving, in onze app had ik filters geactiveerd, waardoor de mysteries niet te zien waren en deze hadden we wel nodig voor de bonus. Dus konden we toch nog de juiste coördinaten berekenen en moesten we 350 meter terug. Even tanden op elkaar nog en zeker voor Ziva, die had het echt wel gehad. Maar voor ons was het dubbel en dwars de moeite waard, deze cache was echt heel groot. Moe maar voldaan reden we terug naar de camping om daar lekker 2 enorme ribeyes klaar te maken op de grote skottelbraai. Daarna doken we onze tent in om een Netflix te bekijken.
Zondag 22 september
Vandaag gingen we echt niks doen. Om 14.30 uur zou de hele karavaan langskomen van legervoertuigen, dus vanaf 13.00 uur mocht niemand ook meer de camping op of af. Het was schitterend weer dus ook lekker om een beetje te lummelen. We hadden schuin tegenover ons al mensen zien staan met een bus en een bustent. Ware het niet dat ze onze hond kwamen knuffelen. Toen ik erachter kwam dat zij van de bus waren kon ik het niet laten om te vragen om even te mogen kijken. Geen probleem natuurlijk en het kost ons weer een bus. Eeuwig blijven we maar zoeken naar het juiste kampeermiddel. We hebben een schitterende tent, maar deze moesten we ‘s middag weer gaan inpakken om te voorkomen dat we zeikes nat thuis zouden komen ermee. Maandag gaven ze dus al weer enorme regen op. Met een bus kun je makkelijker blijven staan, bij thuiskomst hoef je niets te drogen.
De zondag bestond dus uit langzaam inpakken en met een stoeltje langs de weg wachten op de karavaan met nog vele andere campinggasten. Iedereen had zijn eigen stoeltje bij zicht. Echt ontzettend leuk om te zien hoeveel werk mensen ervan gemaakt hebben van zowel hun voertuig als hun kleding. Na afloop ging de hele meute de camping weer op, echt een gezellige drukte van jewelste.
Eigenlijk zouden we alles daarna inpakken en nog wat klaarmaken op de skottelbraai. Maar ik als oorspronkelijk Adriaanse heb altijd wat last van de “Adriaanse kwaal”. Als eenmaal alles is ingepakt en het vakantie doek is gevallen, dan wil ik ook naar huis. Dus uiteindelijk alles maar ingepakt, op huis aan gereden en chinees besteld. Ach, zo hadden we de maandag nog om wat te chillen. Het was gewoon een heerlijk weekend met prachtig mooi weer. We kunnen er weer even op teren.