Hoe gek wil je het hebben? Ons kampeermiddel is een feit, een vouwwagen Cabanon Malawi 2.0 Eindelijk hebben we ons ideale kampeermiddel gevonden, waar we vaak mee op pad kunnen. De stalling is ook uitgekozen, we hebben daar een flexibel pakket, dus zo te halen en te brengen. We moesten alleen nog wachten op goed weer.
Ware het niet dat het weer na het kerstweekend best goed zou worden. Koud maar wel droog. Dus op vrijdag rond de middag komt Lex ineens met het idee om zaterdag een nacht weg te gaan met onze nieuwe Malawi. Ontzettend kort dag dus, niets hadden we voorbereid. Enige is dat de kampeerspullen beneden zo’n beetje standaard in kratten zitten. Maar de vouwwagen was niet ingericht, ophalen hadden we nog niet eerder geregeld en we moesten nog een elektrische kachel scoren om de gaskachel niet te hoeven gebruiken. Maar goed, zeg je tegen mij kamperen, dan sta ik al met mijn jas aan bij de voordeur en een knapzak met onderbroek en tandenborstel. Dus op naar Vrijbuiter om die kachel te gaan halen. Gelijk een nieuwe wintermuts met pompoen gekregen, want ja, als je gek gaat doen dan maar in vol ornaat!
Laat in de middag hebben we alles in de berging nog bij elkaar gezet en in huis nog wat persoonlijke spullen klaar gezet. De volgende ochtend wilde we om 10.00 uur bij de stalling zijn om de vouwwagen aan te koppelen. Voortaan gaan we met onze Hyundai Tucson, in plaats van met de Kangoo hadden we bedacht en ik zou gaan rijden. Om kwart voor 11 waren we terug en konden alles inladen. Wat een ruimte in de vouwwagen zeg, echt niet normaal!!
Om half 12 vertrokken we richting camping de Paalberg in Emelo. En wat is dat leuk rijden zeg, met een kar achter je aan! Heel relax omdat je maar 90 mag. Dus weer een vinkje erbij: “ik kan ook met aanhanger rijden”.
Klokslag 13.00 uur waren we op de camping, alsof we het zo uitgekiend hadden. Het plekje had Alex in de auto al uitgezocht en ter plekke bleek het exact dezelfde plek te zijn als een paar jaar terug met Joey en een vriendje.
Het opbouwen van de Malawi ging vrij goed voor een eerste keer zonder instructie. Uiteraard duurde het wat langer, maar alles moest nog uitgevogeld worden. Toen eenmaal alles stond zijn we nog even gaan wandelen.
Vroeg in de avond werd het al vrij snel fris, dus ons elektrische kacheltje kwam al van pas. Maar het apparaatje deed vast zijn uiterste best maar de ruimte was met 1 graad boven nul niet warm te krijgen. Zelfs Ziva hebben we toe moeten dekken met een eigen slaapzak.
Dan maar koken! Buiten. Want ja, het zouden spareribs op de skottelbraai worden, dat is binnen natuurlijk een no go! Het was wel funny om te doen. Met de kou naar die mooie dampwolken kijken. En ze waren super lekker. Maar… nog steeds hadden we het niet warm….
Gelukkig hadden we nog wel de keramische gaskachel bij ons, dus deze toch maar op de gasfles aangesloten. Voluit! Onder de metalen roltafel. De lamelletjes van het tafelblad stonden nog net niet te gloeien, maar we konden er wel een eitje op bakken. Dus toch maar één standje lager en uiteindelijk werd het heerlijk warm!
De avond brachten we door met de serie Blacklist op Netflix, in de tent was het heerlijk behaaglijk geworden. Voor de nacht lieten we het kleine elektrische kacheltje op laag aanstaan, had ik een elektrische deken en een lekker fleece nachthemd. Hier kwamen we de nacht wel mee door en beide hebben het niet koud gehad.
Rond een uur of 4:30 werd ik van iets wakker, geen idee waarvan. Maar tijdens het wakker zijn schoot het mij te binnen dat geen van ons beide het terugbreng formulier voor de stalling had geregeld. Dit is noodzakelijk om toegang te krijgen op het terrein om de vouwwagen weer te stallen. Kortweg: zondagmiddag moesten we terug en hadden de vouwwagen dan op stal moeten zetten. Maandag moest ik weer werken. Dus midden in de nacht alsnog het formulier geprobeerd, maar helaas voor de zondag werkte dat niet meer. Wel voor maandag, dus dat in ieder geval er maar ingezet. Om 5 uur ‘s nachts hè! Dan hoor je te slapen.
Het bleef maar door mijn hoofd spoken. Waar moesten we die kar in hemelsnaam gaan laten??? Nu met dat vuurwerk moet je niet willen om het ding in de straat te zetten. Toch maar proberen te slapen en dit bespreken met mijn schatje na een bak koffie of zo.
Om een uur of 10 waren we allebei wakker en we hadden best lekker gelegen. Misschien is een iets dikker matras wel noodzakelijk maar misschien ook gewoon wennen. Maar om die tijd kon ik het ook echt niet meer voor mezelf houden!! Ik vertelde van de stalling en we lieten het even bezinken. Van alles bedachten we, zelfs de kar achterlaten en dat Alex maandag op en neer zou rijden. Ik had misschien nog twee opties. Ziek melden, maar dat is eigenlijk een no go voor mij. Optie 2 was aan collega’s vragen naar de bezetting en daarna mijn werkgever om verlof vragen. Dat werkte, ik kon de maandag nog vrij nemen. EN we konden bijboeken op de camping.
Een geluk bij een ongeluk, nu konden we ons mini vakantietje verlengen. Want tja, het is wel koud maar niet koud genoeg om niet te kamperen. We genieten dus nog even door en rijden dan maandag op huis aan.
Met een extra nacht hadden we niet helemaal rekening gehouden. Hondenvoer moest verdeeld worden over 2 porties en aangevuld met oud brood. Voor het avondeten hadden we ook niets, dus hebben we heerlijk in het plaatselijke restaurantje gegeten. De rest van de avond vulde we met 2 afleveringen van ‘The Blacklist’ en we gingen op tijd naar ons mandje.
Maandag werd een prachtige dag, zonnig met blauwe lucht. Mooie dag om even te wandelen en wat te rommelen in en rond ons stulpje. In de middag braken we op ons gemak de boel weer af en dat ging nog vrij snel. Ondanks dat we het heel erg op ons gemak deden. Het was even uitvinden welke volgorde het handigst is en alles moet een makkelijk plekje krijgen. Eenmaal klaar reed ik weer de rit richting huis met als tussenstop de stalling om onze Malawi daar te parkeren.
Zo even op de valreep van 2019 naar 2020 hebben we heerlijk genoten en weten we dat ook wij tot de winter kampeerders behoren. Met droog weer doen we het zo weer opnieuw!
Het weekend zat erop maar thuis wachtte nog een extra kadootje voor me. Alex had dit al lange tijd geleden besteld en nu was het eindelijk binnen.
Een prachtig mooi journal om mijn gedachtes, ervaringen en mooi momenten in te schrijven. Het heeft een leren kaftje, iets waar ik al zo lang verliefd op ben! Maar de tekst… te tekst is zo pakkend en zo mooi! Daar werd ik wel even emotioneel van. Met zo weinig woorden zegt het zoveel!
Het moet een boekje gaan worden met gedachtes en herinneringen. Het moet altijd toegankelijk zijn voor mijn schatje, hij moet er altijd in kunnen lezen. Ja, dat is mijn bedoeling. Wat ben ik hem hier dankbaar voor.
Dank je wel mijn liefste!!
