Momenteel ben ik helemaal van het wandelen. Met die gipsarm is het de prettigste manier om te bewegen. En ik merk dat het echt geen kwaad kan, ook met wandelen valt conditie te behalen. Ik heb bedacht om wandelend Zoetermeer leeg te roven van geocaches, steeds een stukje verder. De hond gaat mee. Niet dat ze er altijd iets aan heeft, maar meestal maak ik een combi. Stuk los en een stuk vast.
Zo ook vandaag, ze moest een stuk vast omdat de cache echt in de bebouwde kom ligt. Bij de cache was al aangegeven “geen honden”. Het was niet echt een parkje zag ik op de kaart, dus in hoeverre mag ze dan niet mee? Toch maar wezen kijken, in het ergste geval moest ik ‘m een andere keer op pikken. Eenmaal daar aangekomen snapte ik het symbool. Ziva was er al afgesprongen, van de betonnen rand die stiekem best hoog was. Schietgebedje dat ze er ook weer op kon, anders had ik een andere uitdaging. Maar zoals te zien op de foto wist ze gelukkig ook de weg weer terug.
Deze was wel weer erg gaaf!! Ik vind ze graag zo, dit soort kistjes. Heeft net iets meer dan Tupperware bakjes en zo. Hij lag ook heel mooi verstopt. Een keurige plek zonder echt zwerf afval en mooi afgelegen, dus geen pottenkijkers om me heen.
Het wandelen zelf was een race tegen de klok, omdat we na het eten richting schoonouders zouden gaan. Dus beetje up tempo gewandeld, maar goed voor de conditie. Ik merk al wel resultaat wat dat betreft. Ach, er zijn nog genoeg smileys te gaan in Zoetermeer…