Hoe leuk is dat!! Geocachen met mijn moedertje. Iedere woensdag ga ik altijd even bij mijn ouders eten, Alex heeft dan koopavond. Gewoon even bijkletsen en elkaar even zien. Dat is de hoofdzaak. Vandaag had ik bedacht om met dit warme weer een watercache te gaan scoren, deze moest op 10 minuutjes lopen vanaf mijn ouders liggen. Mijn moeder had ik van te voren al ingeseind om dit te gaan doen, ze had er wel zin in geloof ik. En of ze er zin in had!! Bleek dat ze van te voren op de fiets al was wezen kijken. Het was een heel smal randje waar ik overheen moest gaan lopen. Balancerend om maar niet in het water te vallen. Ze had dus bedacht om een vlaggenstok mee te nemen om het balanceren makkelijker te maken.
God zij dank, anders had ik het niet gedaan denk ik, aangezien mijn pols nog niet helemaal oké. Moest er niet aan denken om te vallen in dat ondiepe water. Maar daar stonden we dan aan de waterkant te bekijken hoe we dit klusje het beste kunnen klaren. Wel kwamen er 2 opgeschoten tieners langs die vroegen of zij konden helpen, waarop mijn antwoord nee was, “we zijn aan het geocachen”. Oh, maar dan wist de jongen wel te vertellen waar hij ligt en hoe je het moest doen.
Afijn, uiteindelijk gewapend met die vlaggenstok en balpen richting cache, een dolfijntje in een buisje vlak boven het wateroppervlak. Aaiks, dat was stiekem nog best spannend, helemaal toen ik door mijn hurken moest om te bukken met de vlaggenstok in mijn hand, het buisje open moest draaien, het logboekje moest schrijven, het buisje weer terug, 180 graden draaien en weer terug. En dat allemaal op een randje van 20 cm breed met aan beide kanten water. Pfieuw, maar het was wel gelukt!! Ik was weer droog terug op de kant en een leuke smiley rijker.
Na het eten wilde mijn moeder nog even wandelen en ik nog een cache scoren. Uiteindelijk zijn het 2 andere geworden in plaats van een die ik eigenlijk op het oog had. Deze is tijdelijk weg. Veder op moest er nog een zijn, maar hing waarschijnlijk heel hoog in een boom. We zijn toch maar gaan kijken, misschien konden we deze vinden en de volgende keer loggen. Nergens dat ding te vinden. Samen turend omhoog opzoek naar iets dat op een cache moest lijken. Ja hoor, ineens zag mijn moeder deze hangen. “Ing, Ing, daar hangt ie!!” Ja verrek, daar hangt ie, 6 meter hoog….
Toch maar even rond kijken, er lag een hele lange tak. Echt zo’n “geocachetak” die de voorgangers ook al gebruikt hebben. Ik dus hengelen en ja hoor, hij kwam naar beneden.
Nummer 2 voor vandaag was ook binnen. Nu nog terug hangen, maar dat ging ook vrij vlot. Onze wandeling ging verder, er is nog een nummer 3…. Een opgeloste puzzel die ik vorige keer niet kon vinden bij een brug, ik wist alleen niet helemaal de juiste coördinaten meer. Oh zij mijn moeder, “er komt nog een brug”. Ik geloof dat ze de smaak te pakken had, haha.
Dus wij samen naar de brug, even wachten tot een groepje geocachers uit zicht waren. Oei, de brug was inderdaad behoorlijk laag, ik had al in logjes gelezen dat deze niet zo handig was voor lange mensen. Dat klopte wel. Mijn moeder inspecteerde ook even de boel.
Daar ging ik dan, werkelijk tijger sluipgang onder de brug door op de blote knietjes. Kont helemaal laag, anders kwam ik klem te zitten met mijn rug (nu te zien aan mijn benen). Daar hing het buisje, halverwege geplakt tegen de buis aan. Ook deze kon ik loggen!!!
3 caches op een avond, samen met mijn moeder. Het waren niet de gemakkelijkste maar wel ontzettend leuk!! Heerlijk, ik heb lol gehad met mijn moedertje… 🙂
