Ergens thuis, ergens heb ik zitten zoeken op bezienswaardigheden Drome. Ik kwam toen uit op een blog van een vrouwtje met een aantal leuke punten waaronder een kloofwandeling, Le Canyon des Gueulards. De weg erheen was al erg leuk! Hier heb ik me wat in verdiept en zag er super stoer uit. Je loopt dan letterlijk in een kloof van rotsen waar je hier en daar aan touwen moet hangen of met ijzeren steuntjes in de rotsen omhoog kunt klauteren. Er viel ook te geocachen maar dit had geen prio, ik ging puur voor de omgeving.
Door verder te zoeken kwam ik op een site waar ook een gpx en pdf te vinden was die we konden gebruiken. Dit was een route van ruim 8 kilometer met moeilijkheid “gemiddeld”. De wandeling zou 3 en een half uur duren. Dus wij weer op pad met de hele bende op onze rug. Het was dik een uurtje rijden. Alleen dat al was een uitdaging voor Alex, het was er giga steil en giga smal. Eenmaal de auto geparkeerd gingen we lopen richting begin van de gpx. Het begin moesten we even zoeken, maar al snel vonden we de ingang van de route.Die begon al leuk met smalle weggetjes etc.
Eenmaal in de kloof wisten we niet wat we zagen! We hadden al wel filmpjes zitten kijken, maar het was echt met touwen, trapjes en klauteren.
Overal om ons heen waren “steenmannetjes” gestapeld.
En uiteraard moesten we hier de draak mee steken…
Achter ons hadden we een “hele bus met bejaarden” achter ons aanlopen met stokken en al. Die wilde we wel voorblijven, we moesten er niet aan denken om achteraan in de rij aan te sluiten. Maar dat moest makkelijk lukken. Daar hebben we ons een beetje in vergist, ze gingen nog best wel rap. Oke, we bleven ze wel voor, maar we wilden ook wat geocaches scoren in de kloof EN ze voor blijven. Dat is niet helemaal gelukt, de geocaches zijn niet gelukt, we konden ze niet zo snel vinden. Helaas! Maar de wandeling door de kloof was zeker de moeite waard!! Eenmaal uit de kloof konden we een keuze maken bij een kruising. We kozen uiteraard voor onze GPX en vervolgde ons pad. Het was wel zo dat we de bejaarden niet meer gezien hebben. Maar goed, wij liepen gewoon door. En maar door. En verder door. En omhoog. En nog meer omhoog. Er kwam geen eind aan en Alex had het echt helemaal gehad! We keken op ons Osmand navigatie appje en kwamen er al snel achter dat we naar de 1020 meter aan het lopen waren. Nog hoger dan Croix de Justin!!! En steil dat het was!!! Boven hadden we wel weer een gigantisch uitzicht, we zaten behoorlijk hoog.
En eenmaal boven zag ik een leuke ruïne. Ik heb nou eenmaal wat met ruïnes, altijd al gehad.
Dus even een foto maken. Plotseling zag ik onder mijn navigator pijltje op mijn gps een geocache liggen. Ja hoor, er ligt hier gewoon een cache!!! Ik zei tegen Alex: “ah, geef me 10 minuten”. Ik dus weer als een malloot achter mijn naaldje aan richting cache. En ja hoor, daar lag hij verstopt achter het schrikdraad onder bij de ruïne. Hoe cool is dat!! Yeah, ik kon toch nog een smiley scoren op de kaart om deze stoere wandeling vast te pinnen! Vanaf dat punt gingen we naar beneden. En naar beneden. En nog verder naar beneden.
En het werd later. En later. En onze knieën begonnen pijn te doen. Onze tenen zaten opgekruld in onze schoenen. Mijn knieën zaten volgens mij ook aan de achterkant, zoals bij een ooienvaar. Er kwam geen eind aan, ook voor mij niet. Ik vond het echt niet grappig meer. Ik kon geen pap meer zeggen en geen steentjes en rotsen meer zien.
Dit was echt opa en oma’s laatste kunstje voor deze vakantie. Het is klaar, no more hellinkjes en no more steentjes.
Eenmaal op de doorgaande weg moesten we nog naar de auto, zelfs dit was nog een eind. Maar goed, we hebben het gered. Alles bij elkaar is het een wandeling geworden van 15 kilometer met een klim van 500 meter naar de ruim 1000. Op de foto hieronder in het midden, daar is de kloof waar we liepen. Best een end…
Bij de camping hebben we maar lekker pizza’s besteld. We hadden echt geen zin om ook nog eens te koken. Morgen wordt het een Ziva dag. Het wordt schitterend weer, dus we blijven lekker bij de tent en gaan met ons hondenbeest lekker de rivier in. Dat heeft ze wel verdiend! En wij ook…